فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :

سابقه تاريخي آموزشهاي فني و حرفه اي

در سالهاي 1890 و اوايل قرن بيستم تا آغاز جنگ جهاني اول، آنچه بر انديشه دولتمندان و صاحبنظران سايه افكنده بود، اين احساس بود كه آينده ازآن علم و تفكر علمي است و اين گرايش فكري و وابستگي به علم در روشها و كاربردهاي بعضاً نظريش،خلاصه نمي شد بلكه دستاوردها كاربردهاي صنعتي آن از طريق غمل و تجربه، مهمترين ويژگيهاي آن محسوب مي گردد و معتقد بودند كه علم نه تنها بايد روندها و درونمايه فلسفه اجتماعي را تغيير دهد بلكع سرشت جامعه و اقتصاد را نيز دگرگون سازد.آلمان احتمالاً از همه كشورهاي اروپايي به اين روند نزديكتر بود و ستايش علم و سر سپردگي به آموزش فني و حرفه اي لازمه علم براي عمل را بسيار كسان يكي از دلايل اصلي پيشرفت صنعتي اين كشور دانسته اند.در بريتانيا، نويسندگان تربيتي بيش از پيش مي گفتند كه منابغ زيادي بايد به آموزش حرفه اي اختصاص يابد و اين آموزش به عنوان تكيه گاه آموزش مسائل علمي مناسب براي توسعه صنعتي گسترش پيدا كند .در ربع قرن مزبور، آنچه بيش از هر چيز ديگر مورد توجه كشورهاي اروپايي قرار گرفت، پديد آوردن نظام آموزشي با هدف بازدهي اجتماعي و اقتصادي همسو با انقلاب صنعتي بود. براي دستيابي به اين هدف، آموزشگران بايد به اين مي انديشيدند كه چگونه مدارس را با بازدهي بيشتري در خدمت جامعه صنعتي قرار دهند و چگونه مناسب بهتري ميان برنامه هاي درسي مدارس و زندگي حرفه اي و شغلي ايجاد كنند.

بدين منظور، تلاشهايي صورت گرفت و افزايش محتوي فني دروس نيز مورد توجه بيشتر واقع شد و آموزشگران بدو ن استثناء در ارزيابي كفايت تدارك آموزشي در كشوذرهاي اروپايي، اهميت زيادي براي سطح و وسعت آموزش فني و حرفه اي، قائل شدند. آنها در اين ارزيابي همچنين رابطه آن را با سرعت پيشرفت صنعتي و تجاري و كيفيت توليد در ملل مورد مقايسه، مهم دانسته اند.تا سال 1900 در كشورهاي صنعتي اروپا سه سطح شغلي با نوع آموزش مربوطه نمايان شده بود. سطوح عالي مديريت و پژوهشهاي علمي و فني از خصوصيات ريشه كرده عرصه صنعت بود و مشاغلي داشت كه نيازمند سطوح بالايي از آموزش بودند و اين آموزش معمولاً يا بايد در دانشگاه گرفته مي شد و يا در مؤسسه اي وابسته.مديريت و مهارت فني در سطح متوسط مي رفت كه جزء مهمي از ساختار صنعت را در آغاز قرن بيستم تشكيل مي دهد. در گروه بندي، اين سطح داراي دو رده بود يكي بالا و ديگري پايين. رده بالا شامل مديران كل و عامل بودند و رده پايين شامل سركارگران و سرپرستها. آموزش براي سطح متوسط و هر دو رده زيرين آن از طريق دوره هايي ارائه مي شد كه هم مقدمه و. هم فني و حرفه اي مكمل و تجربه كاري بود.سطح سوم، بيشترين نيرو را تشكيل ميدادند كه صاحبان درجات مختلف مهارت بودند. براي اينان آموزش فني و حرفه اي از طريق نظام استاد شاگردي يا دوره هاي پاره وقت كوتاه تأمين مي گرديد كه در محل خدمت يا در آموزشگاههاي ويژه گذرانده  مي شد.لذا به تدريج در اكثر كشورها مدارس عالي فني به تعداد ايجاد شد كه نياز كشور را به كاربرد پژوهش و آموزش عالي در رشته هاي فني و براي رشد صنعت برآورده مي ساختند." مدارس ادامه" كه به صورت نيمه وقت كار مي كردند و تلفيقي از آموزش فني و حرفه اي بصورت استاد- شاگردي و آموزش ابتدايي بوده به سرعت گسترش يافت.

اما نخستين حركت جدي براي حمايت از آموزش فني و حرفه اي در خلال جنگ جهاني اول باگذراندن قانون اسميت هيوز در سال 1917 در آمريكا انجام گرفت.⁽²⁾ اين قانون بودجه اي از حساب دولت مركزي در اختيار ايالات گذاشت تا خرج آموزش كشاورزي، بازرگاني، اقتصاد خانگي و صنعت كنند و بخشي از آنرا هم صرف آماده سازي آموزگاران و مربيان فني و حرفه اي نمايند.همين قانون انگيزه برگزاري كنفرانسها و انجام بررسي هايي در مورد اهداف آموزش فني و حرفه اي و سياستهاي كلي شد. مدارس فني و حرفه اي تأسيس گرديد و تعداد اين مدارس پاره وقت براي ادامه تحصيل در حرف مختلف، فزوني گرفت.