فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :

چکیده

کشت مخلوط به روشی از کشت که بر مبنای استفاده حداکثر از پتاسنیای محیطی ، از طریق کشت توام یا متوالی دو یا چند گیاه زراعی که از لحاظ زمان کاشت و برداشت و نحوه ی رشد متفاوت هستند اطلاق می شود این نوع کشت در مناطقی که با محدودیت نهادها مانند زمین یا آب مواجه هستند روشی کاربردی است در این روش کشت مخلوط از طریق کاشت دو گیاه مختلف که از نظر آللوپاتی در ثابت با هم تفاوتی ندارند از زمین بهره بیشتری می گیرند زیرا گیاهانی که سیستم ریشه ای و نیازهای تغذیه ایی متفاوتی دارند با برداشت عناصر مختلف از زمین و با استفاده از سیستم ریشه ایی متفاوت مانع از فقیر شدن خاک در یک عمق مشخص می گردند . این روش با محدودیت هایی نظیر عدم امکان برداشت مکانیکی مواجه است ولی مزایای آن مانند بهبود حاصلخیزی خاک ، جبران زیان اقتصادی ناشی از آسیب یک محصول بر اثر آفت یا خشکسالی ، کاهش مصرف نهاده هایی مثل کودها وسموم شیمیایی باعث شده که این سیستم به عنوان روشی مناسب در مناطقی که با محدودیت زمین و آب مواجه اند به کار برده شود . البته کاشت گیاهان سازگار با یکدیگر و گیاهانی با سیستم ریشه ای متناوب جهت بهره گیری از لایه های مختلف آب در خاک و عناصر غذایی از مواردی است که به بهبود بهره گیری از این روش کمک می کند .

مقدمه :

با بررسی عملکرد 50 سال گذشته کشاورزی در می یابیم که طی این زمان به دلیل تلاش برای افزایش غذا در سطح جهانی از طریق حصول حداکثر عملکرد درگیاهان زراعی ، متأسفانه عوارض زیست محیطی آن مدنظر قرار نگرفته و یک روند تخریبی توسط پژوهشگران در رابطه با محیط زیست در پیش گرفته شده است این روند از طریق استفاده بیش از حد از سموم،کودهای شیمیایی و مصرف بیش از اندازه سایر نهاده ها که برای دستیابی به عملکرد بالا صورت گرفته اما موضوعی که در اینجا مطرح می گردد این است که این روند با توجه به افزایش روز افزون جمعیت تا چه زمانی پاسخگوی نیازهای بشر است و آیا طبیعت اجازه این بهره برداری بیش از حد را به ما می دهد ؟ برای جلوگیری از این اثرات سوء زیست محیطی و همچنین استفاده  بهینه از منابع طبیعی در جهت افزایش محصول و عملکرد شاید بهره گیری از برخی روش های سنتی که کشاورزی گذشته ما بر پایه آنها استوار بوده خالی از فایده نباشد . یکی از این روش ها که در ایران قدمت تاریخی دارد و کشاورزان قدیمی ما از آن بهره می برده اند استفاده از سیستم چند کشتی می باشد که این سیستم بر پایه حداکثر استفاده از عوامل محیطی و استفاده از روابط گیاهان در مبارزه با آفات و بیماری ها بوده است . در ایران ، همچنین به دلیل وجود اقلیم خشک و کمبود زمینهای مستعد و حاصلخیز کشاورزی باید سعی گردد که از این منابع محدود در جهت بهینه استفاده می گردد. به نظر میرسد که استفاده از سیستم کشت مخلوط ، روشی مناسب در بهره برداری بهتر از زمین های زراعی وگامی در جهت کاهش مصرف آب باشد .