مقاله گازهای حاصل از حریق و ایمنی

این فایل در سایت های دیگر با قیمت های بالاتری به فروش می رسد.

فایل ورد قابل ویرایش

آتش سوزی از جمله حوادثی است که هر روزه تعداد قابل توجهی از افراد و اموال قربانی آن می شوند در اثر سوختن مواد با توجه به نوع موادی که می سوزند  محصولات خطرناک حاصل از آن را می‌توان به چهار دسته شعله، گرما، دود و گازهای سمی تقسیم نمود. افرادی که در محل حریق محبوس شده باشند و یا آتش‌نشانی که بدون استفاده از دستگاه تنفسی وارد حریق شوند  در اثر تماس با گازهای حاصل از حریق دچار کاهش بینایی ، عدم توانایی فیزیکی اختلال درسیستم هماهنگی عضلاتی و اختلال در جهت یابی، وحشت و هراس و در نهایت اختلال در قضاوت می شوند. مجموعه عوامل ذکر شده  و باعث تاخیر یا عدم فرار از محل حادثه می‌شود . 

 بنابر گزارش موسسه ملی پیشگیری و کنترل حریق (NFPA) 53 % قربانیان ، استنشاق کنندگان تولیدات حریق می باشند و حتی 42% از کسانی که زنده به بیمارستان می رسند بر اثر جراحات این استنشاق تلف می‌شوند. 

عمده ترین مواد تولیدی در حریق که با عث ایجاد خسارت غیر قابل جبران جانی می شود گاز های حاصل از حریق می‌باشد. گرچه گازهایی که در اثر احتراق مواد به وجود می‌آیند بسیار متنوع می‌باشند ولی به طور کلی میتوان آنها را به دو گروه اصلی تقسیم نمود : 

1.     گازهای خفه کننده و مخدر 

2.     گاز های تحریک کننده

مخدرها در سم شناسی حریق اساساً به موادی گفته می‌شوند که قادر به ناتوان کردن سیستم اعصاب مرکزی همراه با بیهوشی و در نهایت مرگ هستند. اثرات مواد خفه کننده و مخدر در ایجاد مسمومیت بستگی به مقدار تجمع آنها در بدن دارد و به این معنی که در ارتباط با اثر این مواد ، هم غلظت ماده و هم زمان تماس با آن اهمیت داشته و شدت اثرات با افزایش دوز، افزایش می یابد ولی اثرات مواد محرک اساساً بستگی به غلظت آنها دارد و در واقع شدت اثرات در نتیجه افزایش زمان تماس افزایش نمی‌یابد. تحریک چشمها یک اثر سریع است که بستگی به غلظت مواد محرک دارد و ممکن است باعث عدم فرار مصدوم از مکان آتش گرفته شود در اثر این مواد انتهای رشته های عصبی در شبکیه تحریک شده همراه با احساس درد موجب بسته شدن رفلکسی چشمها و اشک ریزش می‌شود. البته محرکهای شدیدتر ممکن است باعث آسیبهای بعدی چشم گردند و فرد مصدوم ممکن است چشمهای خود را بسته و بدین ترتیب این اثرات را تسکین دهد ولی بسته شدن چشم نیز موجب عدم فرار مصدوم از محل حادثه می‌گردد. مواد محرک موجود در هوا که وارد دستگاه تنفس فوقانی می‌گردند و اعصاب تنفسی را تحرک نموده و باعث ایجاد احساس سوختگی در بینی ، دهان و گلو به همراه افزایش ترشح می‌گردد. 

بدنبال تحریک دستگاه تنفسی فوقانی تحریک دستگاه تنفسی تحتانی نیز صورت می‌گیرد.  این تحریک موجب انقباض برنشها و سرفه می‌گردد. صدمات و التهابات بافت ریوی و مرگ اغلب پس از تماس با غلظتهای بالا معمولاً بعد از 6 تا 48 ساعت اتفاق می افتد به علاوه به نظر می‌رسد که تحرکات ریوی حساسیت بافتها را نسبت به عفونتهای باکتریایی افزایش دهد برخلاف دستگاه تنفسی فوقانی ، تحریکات ریوی علاوه بر غلظت مواد به طول مدت تماس نیز بستگی دارد. 

در هر حال تنوع موادی که میتوانند به عنوان مواد سمی در مبحث سموم ناش از احتراق مواد مورد مطالعه قرار گیرد بسیار گسترده است.عمده ترین موادی که در جریان آتش سوزی تولید می شود عبارتند از :